သကၤန္းအစ ၾကာပန္းက၊ သကၤန္းေျခာက္မ်ိဳး

သကၤန္းအစ ၾကာပန္းက

                   “သကၤန္းဆိုတာ မအပ္တဲ့ဆိုးရည္၊ မအပ္တဲ့အေရာင္မ်ားကို ပယ္စြန္႔ၿပီး အပ္တဲ့ဆိုးရည္၊ အပ္တဲ့အေရာင္မ်ားျဖင့္ ဆိုးထားတဲ့အတြက္ ‘ကသာေဝန ရတၴံ ကာသာဝံ’ လို႔ ပါဠိလို ေခၚရတယ္၊ ကာသာဝ, ကာသာယ, စီဝရ အမည္ရတဲ့ သည္သကၤန္းဟာ ဘယ္ကစခဲ့သလဲဆိုရင္ ‘သကၤန္းအစ ၾကာပန္းက’ လို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္ ကြယ့္”

                   “ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္တုန္း ဘုရား”

                        “ကမၻာ့နိမိတ္ျဖစ္တဲ့ ၾကာပန္းအတြင္း တန္ခိုးအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သကၤန္းက စတင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပါ့ကြယ္”

                   “ၾကာပန္းအတြင္းက သကၤန္းျဖစ္္ေပၚလာတယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာက်မ္းလာ စကားပဲလားဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က ပုံျပင္မ်ားလားလို႔”

                   “ပံုျပင္မဟုတ္ပါဘူး၊ က်မ္းလာစကားပါပဲ၊ သုတ္မဟာဝါ အ႒ကထာ စာမ်က္ႏွာ ၅၊ မဟာပဓာနသုတ္အဖြင့္မွာ ရွိပါတယ္”

                   “ဖြင့္ဆိုပံုနည္းနည္းေလာက္ နာခ်င္လိုက္တာဘုရား”

                   “သည္ကမၻာႀကီးတည္စက ကမၻာေျမႀကီးဟာ ေရျပင္ေပၚတည္တဲ့ ၾကာရြက္လို ေရျပင္ထက္မွာတည္ေနသတဲ့၊ မဟာေဗာဓိပလႅင္ေတာ္တည္ရာအရပ္ဟာ ကမၻာပ်က္စဥ္ကလည္း ေနာက္ဆံုးမွပ်က္ၿပီး တည္ျပန္ေတာ့လည္း ေရွးဦးစြာတည္သတဲ့၊ ေရွးဦးစြာတည္တဲ့ ထုိေျမျပင္ထက္မွာ ပုဗၺနိမိတ္အျဖစ္ျဖင့္ ၾကာတစ္႐ံုေပါက္သတဲ့၊ အကယ္၍ ယခုျဖစ္ေပၚတဲ့ကမၻာအတြင္း ဘုရားမပြင့္ဘူးဆိုလွ်င္ ၾကာ႐ံုက အပြင့္မပြင့္ဘူး၊ ဘုရားပြင့္မယ္ဆိုမွ ၾကာ႐ံုကပြင့္သတဲ့၊ ႏွစ္ဆူ, သံုးဆူ, ေလးဆူ, ငါးဆူပြင့္မယ္ဆိုလွ်င္ အစဥ္အတိုင္း ႏွစ္ပြင့္၊ သံုးပြင့္၊ ေလးပြင့္၊ ငါးပြင့္အထိပြင့္တယ္၊ အဲသည္ၾကာပန္းေတြဟာလည္း အ႐ိုးတစ္ခုတည္းမွာသာ ပန္းအခ်ပ္ကဲ့သို႔ ပြင့္ၾကသတဲ့၊ အ႐ိုးတစ္ခု အပြင့္တစ္ခုမဟုတ္ၾကဘူးတဲ့၊ ပုဗၺနိမိတ္ ၾကာပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ သုဒၶါဝါသျဗဟၼာမ်ားဟာ ၾကာပြင့္ရာဌာနကို လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကၿပီး ၾကာပြင့္တာမျမင္လွ်င္ ေလာကႀကီးဟာ အမိုက္တိုက္သာျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ေသကုန္ေသာသတၱဝါမ်ားဟာ အပါယ္ဘံုသို႔ လားၾကလိမ့္မယ္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼျပည္မ်ားဆိတ္သုန္းၾကလိမ့္မယ္လို႔ ညည္းတြားၾကၿပီး ၾကာပြင့္ကိုျမင္တဲ့အခါ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ၾကသတဲ့၊ ပြင့္တဲ့ၾကာရဲ႕အတြင္းမွာလည္း ပြင့္ေတာ္မူေသာဘုရားရွင္မ်ား သံုးေဆာင္ေတာ္မူဖို႔ ပရိကၡရာရွစ္ပါး တန္ခိုးအားျဖင့္ပါၾကသတဲ့၊ သည္အေၾကာင္းကို သံဝရပ်ိဳ႕မွာ -

                   “ဝိဝ႗ဝယ္၊ ဘဒၵလကၡဏာ၊ ေပၚဦးခါက၊ သခ်ၤာအေန၊ သိန္းကုေဋဟု၊ တြက္ေရစကၠဝါ၊ ေျမတကာ၏၊ အခ်ာဓိပတိ၊ ေဗာဓိေရွ႕ျပင္၊ ပလႅင္ေရာက္ရာ၊ ရပ္ခန္းဝါထက္၊ ငါးျဖာခက္မ၊ ငံုပြပြ၌၊ ဘုရာ့ပရိကၡရာ၊ ေလးဆယ္ပါလ်က္၊ ျဗဟၼဦးညိတ္၊ ရႊင္သည့္စိတ္ႏွင့္၊ နိမိတ္ဆိုရာ၊ ငါးပြင့္ၾကာတြင္လို႔ စပ္ဆိုထားတယ္ကြယ့္”

                   “မွန္ပါ-ၾကာပြင့္အတြင္း ပရိကၡရာ ရွစ္ပါး ပါတယ္ဆိုၿပီး သံဝရပိ်ဳ႕က်ေတာ့ ဘုရားပရိကၡရာ ေလးဆယ္ပါလ်က္ လို႔ ဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ စပ္ဆိုရတာလဲ ဘုရား”

                   “ယခုဘဒၵကမၻာက ဘုရားငါးဆူပြင့္မွာမို႔ ပုဗၺနိမိတ္ၾကာကလည္း ငါးပြင့္ ပြင့္သကိုးကြယ့္၊ တစ္ပြင့္တစ္ပြင့္မွာ ပရိကၡရာရွစ္ပါးစီပါေလေတာ့ ၾကာငါးပြင့္မွာ ပရိကၡရာ ၄၀-ပါေတာ့တာေပါ့ကြယ္”

                   “ဟုတ္ပါၿပီဘုရာ့၊ ျဗဳန္းကနဲဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္ နားလွ်ံသြားမိတယ္၊ ဆက္ၿပီး မိန္႔ေတာ္မူပါဦး”

                   “အဲသည္ ၾကာငါးပြင့္အတြင္းက ပရိကၡရာမ်ားကို သုဒၶါဝါသ ျဗဟၼာမ်ားက ျဗဟၼာျပည္ကို ေဆာင္ယူသြားၿပီး ဘုရားေလာင္းမ်ားေတာထြက္ေတာ္မူၾကတဲ့အခါ လာေရာက္ဆက္ကက္ၾကၿမဲျဖစ္တယ္၊ သည္ၾကာသကၤန္းအေၾကာင္းကို တို႔ငယ္ငယ္က ပေဟဠိေတးထပ္ ေရးစပ္ဖူးေသးတယ္ကြယ့္”

                   “အဲဒီ ပေဟဠိေတးထပ္လည္း မိန္႔ေတာ္မူပါဦ”

                   “ပေဟဠိေတးထပ္က သည္လုိကြယ့္”

ပေဟဠိေတးထပ္

ေလာကမွာ လွ်မ္းေဝတင့္

ပန္းေငြပြင့္ ငံုအာ၊

ျဖစ္အဦး ပ်က္ေနာက္ရာဝယ္

ထြက္ေပါက္လာ ေပၚထြန္း၊

တစ္႐ံု၌ လင့္မကြာသည္ . . .၊

ပြင့္ပဥၥာ တိုး၍မစြန္း . . .။

ရံခါ၌ ပြင့္မျမင္

အသင့္ပင္ ဉာဏ္ထြန္း၊

တစ္ပြင့္လွ်င္ ဆံဝန္းက

မွန္မယြန္း ရွစ္ျဖာ၊

ကိုးပုဂၢိဳလ္ ဆြတ္မခူးသာဘူး

ထြက္အဖူး ပန္းျမတ္မာလာ . . .။

ေခၽြဆြတ္သူူ မပန္သာတယ္

စံကြာသူ ပန္ထုိက္တဲ့၊

ဉာဏ္ႏိႈက္လို႔ ေလးကဝိပုဂၢိဳလ္

ေတြးသိထုတ္ဆို . . .။

ေမးလိုက္တဲ့ ပုဒ္အလိုကို

ႏႈတ္ခ်ဳိခ်ိဳ မိန္႔ၾကားပါ့ေလး . . .။

                   “သည္ေတးထပ္က ၾကာသကၤန္းကို ဝွက္ဆိုထားတဲ့ ပေဟဠိေတးထပ္ေပါ့ကြယ္၊ သုဒၶါဝါသျဗမဟၼာမင္းဟာ သည္ၾကာသကၤန္းကို ျဗဟၼာ့ျပည္ေဆာင္ယူထားၿပီး သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ေတာ္မူေတာ့ ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္းမွာ လာေရာက္ ဆပ္ကပ္တယ္မဟုတ္လား”

                   “မွန္ပါ ဘုရား”

                   “အေလာင္းေတာ္ သိဒၶမင္းသားကေတာ့ သည္ၾကာသကၤန္းႏွင့္ပင္ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ‘သကၤန္းအစ ၾကာပန္းက’ လို႔ ေျပာခဲ့တာေပါ့ကြယ္”

                   “တင္ပ့ါ နားရွင္းပါၿပီ ဘုရား”

                   “ပုဗၺနိမိတ္ၾကာပန္းအတြင္း ဓမၼတာအတိုင္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သကၤန္းဟာ လူလုပ္တာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ယခုသကၤန္းမ်ားလို အခန္းငယ္, အခန္းႀကီးေတြပါသလား မပါဘူးလားဆိုတာကိုေတာ့ အေသအခ်ာ မေျပာႏိုင္ဘူး၊ အလ်ားအနံဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း မသိဘူးေပါ့၊ သို႔ေသာ္လည္း သည္ ပုဗၺနိမိတ္ၾကာသကၤန္းဟာ  သကၤန္းသမိုင္းရဲ႕ အဦးအစေတာ့ အမွန္ပဲေပါ့၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ သည္ၾကာသကၤန္းကိုဝတ္႐ံုၿပီးေတာ့ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူတယ္၊ ဘုရားျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သာသနာေတာ္အတြင္းကို ပဥၥဝဂီၢငါးဦး ပထမဝင္ေရာက္လာၾကတယ္၊ အဲသည္ေနာက္ နာလကေထရ္ႏွင့္ ယသသူေဌးသား ဝင္ေရာက္လာျပန္တယ္။

                   ေနာက္တစ္ခါ ယသသူေ႒းသားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း ငါးက်ိပ္ေလးဦး တို႔ ဝင္ေရာက္လာၾကျပန္တယ္၊ သည္ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းေတြခ်ည္းျဖစ္လို႔ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားဝတ္႐ံုတဲ့ သကၤန္းဟာ လူလုပ္တာမဟုတ္တဲ့ ဣဒိၶဇသကၤန္းေတြခ်ည္းျဖစ္ၾကတယ္ကြယ့္၊ အဲသည္ေနာက္ ဘဒၵဝဂၢီေနာင္ညီသံုးက်ိပ္တို႔ႏွင့္ ရေသ့ညီေနာင္ ရွစ္ေထာင္တို႔ ရဟန္းျဖစ္ၾကျပန္တယ္၊ သည္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာလည္း ဧဟိဘိၡဳေတြခ်ည္းမို႔ ကိုယ္ေတာ္မ်ားသံုးေဆာင္ၾကတဲ့ သကၤန္းေတြဟာလည္း ဣဒိၶဇသကၤန္းေတြခ်ည္းျဖစ္ၾကတယ္၊ သည္အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ လူနတ္လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူေသးတဲ့အတြက္ ရဟန္းျပဳလိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဣဒိၶဇသကၤန္းကိုျဖစ္ေစ၊ ဣဒီၶဇသကၤန္ကိုမရခဲ့လွ်င္ ပံ့သကူသကၤန္းကိုျဖစ္ေစ သံုးေဆာင္ၾကရတယ္၊ ကိုယ့္မွာ သကၤန္းသပိတ္ ပရိကၡရာရွီၿပီးျဖစ္ေစကာမူ ပံ့သကူသကၤန္းမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ဘုရားရွင္ ခြင့္ေပးေတာ္မမူဘူးကြယ့္”

                   “ဆရာေတာ္အမိန္႔ရွိမွ တပည့္ေတာ္ စဥ္းစားမိသြားတယ္ဘုရား”

                   “ဘာမ်ား စဥ္းစားမိတာတုန္းကြယ့္”

                   “ပကၠဳသာတိ မင္းႀကီးအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတာပါ ဘုရား”

                   “ဘယ္လိုမ်ားစဥ္းစားမိတာတုန္း”

                   “ပကၠဳသာတိမင္းႀကီးဟာ ဂႏၲရတိုင္းကထြက္ၾကြေတာ္မူလာစဥ္က သပိတ္ သကၤန္းျဖင့္ ရဟန္းအသြင္ႏွင့္ ၾကြေတာ္မူလာတယ္၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႔လို႔ ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္ ၾကားနာတဲ့အခါ ပုထုဇဥ္ဘဝကလြတ္ၿပီး အနာဂါမ္တည္ေတာ္မူတယ္၊ သည္အခါ သာသနာေတာ္အတြင္း ရဟန္းျပဳလိုတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ထံ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ဘုရားရွင္က ရွိရင္းသကၤန္း သပိတ္ပရိကၡရာျဖင့္ ရဟန္းခြင့္ေပးေတာ္မမူဘဲ ရဟန္းျပဳလိုလွ်င္ သကိတ္သကၤန္းရွာေခ်လို႔ ခိုင္းေတာ္မူလိုက္တယ္၊ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီးမွာ သပိတ္သကၤန္းရွိၿပီး ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ သပိတ္သကၤန္းအရွာခိုင္းပါလိမ့္မလဲလို႔  စိတ္ထဲမွာ သံသယရွိေနတာ ခုမွပဲ ရွင္းေတာ့တယ္ဘုရား၊ ဆက္ၿပီးအမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဦး”

                   “ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူစက ရဟန္းမွန္လွ်င္ ဣဒိၶဇသကၤန္းႏွင့္ ပံ့သကူသကၤန္းႏွစ္မ်ိဳးကိုသာ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့တယ္၊ အျခားသကၤန္းမ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳေတာ္မမူဘူးကြယ့္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဒါယကာလွဴတဲ့သကၤန္း ခြင့္ျပဳေတာ္မူသလဲဆိုေတာ့ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္အခါ ေဆးဆရာႀကီး ဇီဝကရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ေၾကာင့္ ဒါယကမ်ားကပ္လွဴတဲ့ သကၤန္း အလွဴခံေစလို႔ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္၊ သည္လိုခြင့္ျပဳရာမွာလည္း-

                   “ရဟန္းတို႔ - ဒါယကာတို႔လွဴေသာသကၤန္းကို ငါခြင့္ျပဳ၏၊ ပံ့သကူ သကၤန္းေဆာင္လိုေသာရဟန္းလည္း ေဆာင္ေလ၊ ရဟန္းတို႔ မည္သည့္ သကၤန္းကို ေဆာင္သည္ပင္ျဖစ္ေစ သကၤန္းျဖင့္ေရာင့္ရဲျခင္းကို ငါ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူတယ္” 

လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္၊ 

ဆိုလိုရင္းက ဘယ္သကၤန္းကိုေဆာင္သည္ပင္ျဖစ္ေစ သကၤန္းအေပၚတက္မက္ေသာ တဏွာကင္းမႈႏွင့္ ရသမွ် ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈက အဓိကျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုရင္းျဖစ္တယ္၊ ဘုရားရွင္က သကၤန္းလွဴဒါန္းမႈ ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားက သကၤန္းမ်ိဳးစံု ေပးလွဴၾကတယ္၊ သည္အခါမွာ ဘုရားရွင္က ခံု, ပိုး, ဝိ, ဘန္, ကမၺလံ ပိုက္ဆံခ်ည္ေျခာက္ပါးကို လို႔ သံခိပ္စပ္ထားရတဲ့ သကၤန္းေျခာက္ထည္ကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္”

                   “သံခိပ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း နည္းနည္း မိန္႔ေတာ္မူပါဦး ဘုရား”   

                                                          သကၤန္းေျခာက္မ်ိဳး

                   “သံခိပ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က 

(၁) ေခါမသကၤန္း၊ 

(၂) ပိုးသကၤန္း၊ 

(၃) ဝါခ်ည္သကၤန္း၊ 

(၄) ခ်ည္ငါးပါးေရာတဲ့သကၤန္း၊ 

(၅) ကမၺလာသကၤန္း၊ 

(၆) ပိုက္ဆံခ်ည္ႏွင့္ ရက္တဲ့သကၤန္းမ်ားျဖစ္ၾကတယ္၊ သည္သကၤန္းေျခာက္မ်ိဳးဟာ အေျခခံမူလသကၤန္းပဲကြယ့္”

                   “မူလမဟုတ္တဲ့ သကၤန္းရယ္လို႔ ရွိေသးသလားဘုရား”

                   “မူလမဟုတ္တဲ့ အႏုေလာမသကၤန္းဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္၊ အႏုေလာမသကၤန္းေျခာက္မ်ိဳးကို ‘ဋံဳ, ေသာ, ဒု, စိ၊ ေဒ,ဣဒိၶ၊ ေျခာက္ထည္အႏုျပား’ လို႔ သံခိပ္စပ္ထားၾကတယ္ကြယ့္၊ သံခိပ္ရဲ႕အဓိပၸာယ္က (၁) ပ႗ဳဏၰတိုင္းက ျဖစ္တဲ့သကၤန္း၊ (၂) ဒုကူလေခၚတဲ့ ဘြဲ႔ျဖဴသကၤန္း၊ (၃) ေသာမာရတိုင္းကျဖစ္တဲ့သကၤန္း၊ (၄) စိန္တိုင္းက ျဖစ္တဲ့သကၤန္း၊ (၅) ေဒဝဒိႏၷေခၚတဲ့ နတ္လွဴေသာ သကၤန္း၊ (၆) ဣဒိၶဇေခၚတဲ့ တန္းခိုးေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့သကၤန္း သည္သကၤန္းေျခာက္မ်ိဳးႏွင့္တကြ ေနာက္မွျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တက္ထရြန္စတဲ့ ခ်ည္သကၤန္းမ်ိဳးကို အႏုေလာမသကၤန္းလို႔ ေခၚဆိုရတယ္ကြယ့္”

                   “မူလသကၤန္းမ်ားဟာ ယခုေခတ္မွာလို ခ်ဳပ္ပံုဆိုးပံု ဟုတ္ပါ့မလား ဘုရား”

                   “မူကေတာ့ ခုေခတ္မွာလို ဘယ္မွာ ပံုမွန္ဦးမလဲကြယ့္၊ ပညတ္ခ်က္ စည္းကမ္းခ်က္ကလည္း မရွိေသးပဲကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သကၤန္းကို ႏြားေခ်းႏွင့္ ဆိုးလိုဆိုး, ေျမနီႏွင့္ ဆိုလိုဆိုးမို႔ သကၤန္းအေရာင္ေတြ မေကာင္းေအာင္ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ဆိုးရည္ေျခာက္မ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူရတာေပါ့၊ ဆိုးရည္ကို ဆိုးပံုဆိုးနည္းႏွင့္တကြ ပညတ္ခ်က္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ သကၤန္းအေရာင္ဟာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္လာၿပီ၊ သို႔ေသာ္လည္း ခ်ဳပ္ပံုခ်ဳပ္နည္းကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး၊ သူခ်ုပ္ခ်င္သလိုခ်ဳပ္၊ ကိုယ္ခ်ဳပ္ခ်င္သလိုခ်ဳပ္ႏွင့္ ပံုပ်က္ေနေသးတယ္”

                   “တစ္ရက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္က ဒကိၡဏဂီရိဇနပုဒ္ကို ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူတယ္၊ ၾကြခ်ီေတာ္မူရင္း မဂဓတိုင္းသားတို႔ရဲ႕ လယ္ကန္သင္းဖြဲ႔ထားတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္၊ ကန္သင္းဖြဲ႔ထားသတဲ့၊ လယ္ႏွစ္ကြက္ရဲ႕ အၾကားမွာတည္ရွိတဲ့ အကန္႔ငယ္က လယ္ကိုေရသြင္းဖို႔ဖြဲထားတဲ့ ေရေျမာင္ငယ္ပဲကြယ့္၊ စနစ္တက် ကန္သင္းဖြဲ႔ထားတဲ့ မဂဓလယ္ကို ျမင္ေတာ္မူေတာ့ ဘုရားရွင္က ‘အာနႏၵာ - မဂဓ လယ္ကန္သင္းဖြဲ႔ပံုျမင္ရဲ႕လား’ လို႔ ေမးေတာ္မူတယ္၊ ရွင္အာနႏၵာက ‘ျမင္ပါေၾကာင္း’ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္က ‘သင္ဟာ လယ္ကန္သင္းဖြဲ႔ထားသလို သကၤးန္ကို စီရင္ႏိုင္ပါ့မလား’ လို႔ ေမးေတာ္မူတယ္၊  ရွင္အာနႏၵာက ‘စီရင္ႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား’ လို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ဒကိၡဏဂီရိဇနပုဒ္က ရာဇၿဂိဳလ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ မဂဓလယ္ကြက္သဏၭာန္ သကၤန္းခ်ဳပ္ၿပီး ဘုရားရွင္ထံျပသတယ္၊ သည္အခါ ဘုရားရွင္က ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၿပီး ရဟန္းမ်ားဟာ မျဖတ္ေသာသကၤန္းမ်ားကို မသံုးေဆာင္ရ၊ ျဖတ္ေသာဒုကုဋ္၊ ျဖတ္သာကိုယ္ဝတ္၊ ျဖတ္ေသာသင္းပိုင္မ်ားကိုသာ သံုးေဆာင္ေစလို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္ကြယ့္”

                   “ဘုရားရွင္က ဘာေၾကာင့္ လယ္ကြက္သဏၭာန္ ျဖတ္ခ်ဳပ္ရတာလဲ ဘုရား”

                   “အထည္ကို အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ သူတစ္ပါး မရခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းကတစ္ေၾကာင္း၊ စနစ္တက်ခ်ဳပ္ထားလို႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ‘ပုညေကၡတံၱ အႏုတၱရံ’ ဆိုတဲ့အတိုင္း သံဃာေတာ္သည္ ေကာင္းမႈတည္းဟူေသာမ်ိဳးေစ့၏ တည္ရာ လယ္ေျမႏွင့္တူတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္တာကတစ္ေၾကာင္း သည္အေၾကာင္းသ့ုးမ်ိဳးေၾကာင့္ သကၤန္းကို လယ္ကြက္သဏၭာန္ ျဖတ္ခ်ဳပ္ေတာ္မူေစျခင္းျဖစ္တယ္ကြယ့္”

                   “သကၤန္းမ်ားရဲ႕ အလ်ားအနံကိုလည္း အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဦး”

                   “ပါတိေမာက္ ရတနဝဂ္မွာ ရဟန္းသည္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သကၤန္းေတာ္ ပမာဏရွိေသာ သကၤန္းပမာဏထက္လြန္ေသာ သကၤန္းမ်ားကို မသံုးေဆာင္ရ၊ သံုးေဆာင္လွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္ေစလို႔ ပညတ္ခ်က္ရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ သကၤန္းဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သကၤန္းေတာ္ေအာက္ ငယ္ရမယ္ကြယ့္၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သကၤန္းေတာ္က ဘုရားရွင္ရဲ႕ အထြာႏွင့္ အလ်ား ၉-ထြာ, အနံ ၆-ထြာရွိတယ္၊ အဲသည္အတိုင္းအတာေအာက္ နည္းနည္းေလ်ာ့လွ်င္ အပ္ေတာ့တာပဲ၊ ကခၤါ ပထမ ကထိနသိကၡာပုဒ္မွာ အယုတ္ဆံုးအတိုင္းအတာအားျဖင့္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးႏွင့္ ဧကသီသကၤန္းမွာ အလ်ားငါးေတာင္ ေတာင္ဆုပ္ရွိရမယ္၊ အနံႏွစ္ေတာင္ရွိရမယ္တဲ့၊ သည္ေအာင္ေတာ့ မငယ္ေစရဘူးတဲ့ကြယ္၊ သည့္ထက္ ေသးငယ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕သကၤန္းထက္ ႀကီးေသာ္လည္းေကာင္း အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳအပ္ဘူး၊ ပရိကၡရာေစာဠအျဖစ္ ျဖင့္သာ ေဆာက္တည္ထားအပ္တယ္တဲ့ကြယ္”

                   “မွန္ပါ - သကၤန္းဝတ္႐ံုပံုကိုလညး္ အမိန္႔ရွိပါဦး”

***ဆက္ရန္**

ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား - အမွတ္စဥ္(၇) သကၤန္းဝတ္႐ံုနည္း၊ သကၤန္းတင္နည္းနစ္မ်ိဳး

***ေကာက္ႏုတ္ခ်က္***

ႏိုင္ငံေတာ္ ၾသဝါဒါစရိယ၊ ျမန္မာစာၾသဝါဒါစရိယ

ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အတြဲ(၁) မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။

ဤ “ေဗာဓိပင္ျပႆနာ အေမး-အေျဖ” အား ကိုယ္တိုင္ျပန္လည္ေရးသား၍

ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ႏွင့္ တကြ

ဆရာ- အရွင္ေတဇာနႏၵ(Tay Ling) တို႔အား ျပန္လည္ေက်းဇူးျပဳပူေဇာ္အပ္ပါသည္။

ကပိၸယ ေမာင္ရဲ  - https://www.facebook.com/yewin.tun.71

Tuesday, August 14,2012     11:00  am