မာနခံလွ်င္ တရားမရ

သို႔ေသာ္ ဘယ္မာနပဲျဖစ္ျဖစ္ 

ကိုယ့္တကယ္ရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းကို  အရည္အခ်င္း ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးသည္ပင္လွ်င္ 

အင္မတန္ ထူးျခားတဲ့ တရားဓမၼတစ္ခုကို မ်က္ေမွာက္ျပဳဖို႔ရန္ အတြက္ အႏၱရာယ္ျပဳတယ္တဲ့။

ရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္ျမတ္ဟာ သကၤန္းဝတ္ၿပီး ပထမဝါတြင္းမွာပဲ 
 
သမထက်င့္စဥ္ ေအာင္ျမင္လို႔ စ်ာန္အဘိညာဥ္ေတြ ရတယ္၊
 
ဒိဗၺစကၡဳမွာ ထူးျခားတဲ့ ပုဂၢိ္ဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္၊
 
သူ႔စိတ္ထဲမွာ ထင္တယ္၊ 

ဒိဗၺစကၡဳနဲ႔ စၾကဝဠာတစ္ေထာင္ကို သူ ၾကည့္္ႏိုင္တယ္၊ 
 
သူ ရဟႏၱာျဖစ္ဖို႔ အလြယ္ကေလးလို႔ ေအာက္ေမ့တယ္၊
 
ဝိပႆနာေျပာင္းၿပီး အားထုတ္တယ္၊ လံုးဝ ရဟႏၱာမျဖစ္ဘူး၊ 

 

ဘာျဖစ္လို႔တုံး၊ သူ႔မွာ ဘာအေတြး ရွိတုန္းဆိုရင္ 
 
“စၾကဝဠာ တစ္ေထာာင္ကို ၾကည့္ႏိုုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱ ငါ့မွာ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့
 
အေတြးေလး ရွိတယ္။ 

ဒါေလးက မာနတဲ့၊ အဲဒီ မာနခံေနလို႔ သူ ရဟႏၱာမျဖစ္ဘူး။

 

ရွင္သာရိပုတၱရာကို သြားၿပီး ေလွ်ာက္တယ္၊
 
‘အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ဒိဗၺစကၡဳနဲ႔ ဒီစၾကဝဠာတစ္ေထာင္ကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ၾကည့္ႏိုင္တယ္၊ တရားလည္း အားထုတ္တယ္၊ 

သမာဓိေတြလည္း ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ ကိေလသာ အာသေဝါ မကုန္မွန္း မသိဘူး’ ေပါ့။

 

ရွင္သာရိပုတၱရာက ေထာက္ျပတယ္၊
 
‘ငါ့ရွင္ - စၾကာဝဠာတစ္ေထာင္ကို ဒိဗၺစကၡဳနဲ႔ ၾကည့္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ငါ့ရွင္မွာ မာနျဖစ္ေနတာ၊ 

အဲဒီအေတြးကို ေဖ်ာက္လိုက္ပါ၊ မစဥ္းစားပါနဲ႔’ တဲ့၊


 
‘ငါ တရားေတြ အားထုတ္ေနတယ္၊ သမာဓိေတြလည္း ေကာင္းတယ္’ ဆိုတဲ့အေတြးဟာ ဥဒၶစၥျဖစ္တာ၊ 

စိတ္ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနတာ၊ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ရဟႏၱာမျဖစ္တာပါလဲ လို႔ ဆိုတဲ့ ဒီအေတြးဟာ ကုကၠဳစၥျဖစ္ေနတာ၊ 

အကုသိုလ္ ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာ၊ စဥ္းစားၾကည့္။

 

ဒီ စၾကဝဠာတစ္ေထာင္ကို သူ ၾကည့္ႏိုင္လို႔ ၾကည့္ႏုိင္တယ္ ေျပာတာမ်ား ဘာအျပစ္ရွိတုန္း၊ ေျပာၾကမွာေပါ့ ၊ 

ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား၊
 
သို႔ေသာ္လည္း စဥ္းစားၾကည့္စရာက အင္မတန္ေသးငယ္တဲ့ ျမဴမံႈကေလးတစ္ခုဟာ လက္ဖဝါးထဲမွာ ထည့္ပြတ္လို႔ ရွိရင္ 

ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ ဟုတ္လား၊ 
 
သို႔ေသာ္ အဲဒီ ျမဴမံႈေလးကို မ်က္လံုးထဲ ထည့္ၾကည့္ပါလား၊ မ်က္လံုး ဘယ့္ႏွယ့္ေနမလဲ၊ မခံႏိုင္ဘူး၊ 

အမံႈေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ေစ မ်က္လံုးထဲ ေရာက္သြားရင္ခိုးလိုးခုလုနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ထြက္ေစမွာပဲ။ 
 
အဲဒီလိုပဲ ဒီလို ေသးတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ မာနေလးက ရဟႏၱာျဖစ္ဖို႔အတြက္ စလံုးစခု ျဖစ္ေစတယ္။

 

ဒါကို အရွင္သာရိပုတၱရာက ျမင္တယ္၊ ရွင္အႏု႐ုဒါၶက စဥ္းစားလို႔ မရဘူး၊ 

ရွင္သာရိပုတၱရာက ေထာက္ျပတယ္၊
 
ဒီ စိတ္ရဲ႕အညစ္အေၾကးေတြက စိတ္ထဲမွာ ဝင္ေနတယ္၊ 
 
အဲဒါေလးေတြကို ေလ်ာ္ပစ္လုိက္ပါလုိ႔ ေျပာတာေနာ္၊ ျဖဴစင္ေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္ပါ၊ 

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ဒီမာနေလးဟာလည္း စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေလးပဲ၊
 
ညစ္တယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ မၾကည္ဘူး၊ မၾကည္ရင္ မျမင္ရဘူးေပါ့၊ 

 
မွန္မ်ားလုိေပါ့၊ နည္းနည္းေလး အစက္အေျပာက္ေတြ ရွိေနရင္ ျမင္ကြင္းမွာ လာ႐ႈပ္ေနမွာေပါ့၊ 
 

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမာနဆိုတာဟာလည္း 

တရားထူး၊ တရားျမတ္ ရဖို႔ရအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တဲ့ အရာတစ္ခု၊ စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးတစ္ခုပါပဲ။


 

အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
 
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။

ကပိၸယ ေမာင္ရဲ 

http://kpymgye.blogspot.com/ 

https://www.facebook.com/yewin.tun.71