ပဗၺဇနိယကမၼဝါ

                         “၁၆-၇-၈၂-ေန႔စြဲျဖင့္ သီေပါၿမိဳ႕ ပန္းထိမ္ရပ္ေန ဦးသူခဆိုသူထံက ဆရာေတာ္ထံကပ္ဖို႔ စာတစ္ေစာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္ ဘုရား”

                        “ဘာစာမ်ားတုန္းကြယ့္”

                        “စာကေတာ့ သူသိလိုတဲ့ပုစၦာကို ဆရာေတာ္ထံ ေလွ်ာက္ထားတာပါပဲ ဘုရား”

                                                            ပဗၺဇနိယကမၼဝါ

                        “သူသိခ်င္တဲ့ပုစာၦက သံုးမ်ိဳးပါဝင္ပါတယ္ ဘုရား၊ ပထမေမးခြန္းက ေရွးက ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ရြာတြင္း ၿမိဳ႕တြင္း ပရိတ္တရားေဟာၾကားၿပီးလွ်င္ ဥပသမၸဒကမၼဝါစာကို ရြတ္ဖတ္တက္ၾကပါသတဲ့၊ ေနာက္ကိုယ္ေတာ္ေတြက်ေတာ့ ဥပသမၸဒကမၼဝါအစား ပဗၺဇနီယကမၼဝါစာကို ရြတ္ဖတ္တာႀကံဳေတြ႔ ရပါသတဲ့၊ ဒီေနရာမွာ ဦးသုခရဲ႕ အလိုအားျဖင့္ ဥပသမၸဒကမၼဝါစာဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကမၸတ္ေတာ္ျဖစ္လို႔ ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာထက္ ပုိၿပီး သင့္ျမတ္လိမ့္မယ္ထင္ပါသတဲ့၊ ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာဟာ သူတစ္ပါးကို ေမာင္းႏွင္တဲ့ ကမၼဝါစာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေမတၱာကို အဓိကထားတဲ့ ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ဆန္႔က်င္ေနပါသတဲ့၊ ဒီအေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ သေဘာ ဘယ္လိုဆိုတာ သူသိခ်င္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္ ဘုရား”

                        “သူ႔အေမးက ခပ္တိုတိုပဲကြယ့္၊ အေျဖကေတာ့ အေတာ္ေလးရွည္ရွည္ေျဖမွ လိပ္ပတ္လည္လိမ့္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခပ္ရွည္ရွည္ကေလး ေျဖၾကစို႔ရဲ႕”

                        “မွန္ပါ-လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ ေျဖေတာ္မူပါဘုရား”

                        “ဇပၸနဆိုတဲ့ ပါဠိစကားဟာ ျမန္မာလို စကားေျပာဆုိျခင္း, ဂါထာစုပ္ျခင္း, မန္းမႈတ္ျခင္းဆိုတဲ့အနက္ကို ေဟာတယ္၊ လူသားေတြဟာ ကမၻာဦးအခ်ိန္ေလာက္ကစတင္ၿပီး ဂါထာမႏၱရားမန္းမႈတ္ျခင္း အေလ့အထကို ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဂါထာမႏၱရားမ်ား ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္တဲ့အခါ မွတ္သားတဲ့ပုတီးကို စိပ္ပုတီးလို႔ေခၚၾကတယ္၊ ဒီေနရာမွာ စိပ္ဆိုတာ ဇပၸနကိုဇိပ္လို႔ျပန္ဆိုရာက စိပ္ျဖစ္လာတယ္လို႔ ယူဆၾကသကြယ့္၊  ၿပီးေတာ့ ဂါထာစုပ္တယ္, မႏၱာန္စုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ပါဝင္တဲ့ (စုပ္)ဟာလည္း ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္တဲ့စုပ္ႏွင့္ အသံခ်င္းတူေသာ္လည္း အနက္ခ်င္းမတူဘူးတဲ့၊ မႏၱန္စုပ္တယ္ဆိုတဲ့ သဒၵါမွာပါဝင္တဲ့ (စုပ္)က စိပ္ပုတီးမွာပါဝင္တဲ့ (စိပ္)လိုပဲ (ဇပၸနသဒၵါ)က ျဖစ္တာမို႔ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္းအနက္ကို ေဟာတယ္၊ ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္တယ္, ျပြန္ျဖင့္စုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သဒၵါမွာ ပါဝင္တဲ့စုပ္က (စုဗိ) သဒၵါကျဖစ္လာတဲ့ (စုပ္)တဲ့ကြယ္၊ စုဗိသဒၵါက ဓာတ္နက္လွစ္ေတာ့ (ဝဒန သံေယာေဂ) ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစပ္ယွဥ္ျခင္းလို႔ အနက္ေဖာ္တယ္”

                        “သည္စုပ္ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ယခုေျပာလိုတာက မႏၲန္စုပ္ျခင္း, ဂါထာစုပ္ျခင္း, မန္းမႈတ္ျခင္းဆိုတဲ့ဓေလ့ပါပဲ၊ သည္ဓေလ့ဟာ ကမၻာဦးေလာက္ကစၿပီး လူသားမ်ားရဲ႕အတြင္းမွာ စိမ့္ဝင္ေနတယ္၊ အခ်ိဳ႕ဂါထာမႏၲရားေတြဟာလည္း အမွန္တကယ္ပဲ ထိေရာက္တယ္၊  ဥပမာအားျဖင့္ ေျမြမႏၲာန္မ်ားကို ေထာက္ဆၾကည့္မယ္၊ ေျမြမႏၲာန္မ်ားကို ယေန႔ထိအလမၸာယ္ဆရာမ်ား အသံုးျပဳေနၾကဆဲျဖစ္တယ္၊ ေနာ္ကအခါက်ေတာ့ သည္မႏၲန္ေတြဟာ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး စုန္းနတ္တေစၦသရဲမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ားလို႔ ယူဆလာခဲ့ၾကတယ္၊ ေရွးဦးစြာ သည္မႏၲာန္မ်ားကို လက္သ္င့ခံခဲ့ၾကတာက ျဗာဟၼဏမ်ားျဖစ္ၾကတယ္၊ ျဗာဟၼဏတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ သည္လို မန္းမႈတ္ရြတ္ဖတ္ျခင္းမ်ိဳးကို တႏၲရ, မႏၲရအျဖစ္ျဖင့္ က်မ္းတင္ခံရတဲ့ဘဝေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သည္တႏၲရ မႏၲရဝါဒေတြဟာ -

                        (၁) ဒကၡိဏတႏၲရ-လက္ယာဂိုဏ္း(သို႔မဟုတ္) အထက္လမ္းဂိုဏ္း၊ (၂) ဝါမတႏၲရ  - လက္ဝဲဂိုဏ္း(သို႔မဟုတ္) ေအာက္လမး္ဂိုဏ္းရယ္လို႔ ဂိုဏ္းႏွစ္မ်ိဳးျပားလာတယ္၊ အထက္လမ္းဂိုဏ္းကို ျဗဟၼာ၏ မိဖုရား သြရႆတီနတ္ဘုရားမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေအာက္လမ္းဂိုဏ္းကို သွ်ီဝ၏မိဖုရား ကာလီေခၚတဲ့ ပါရဝတီေဒဝိက ဦးေဆာင္တယ္ရယ္လို႔ ယူဆလာၾကတယ္။

                        သည္အယူအဆေတြဟာ အမွန္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွင့္ မပတ္သက္ပါဘူး၊ သက္သက္ေသာ ျဗာဟၼဏဝါဒေတြပဲ၊ သို႔ေသာ္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းတရားလက္ထက္မွာ ျဗာဟၼဏမ်ားဟာ စားရ ေနရ မေခ်ာက္ၾကတဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္အတြင္း ရဟန္းအသြင္ယူခဲ့ၾကတယ္၊ သာသနာေတာ္ အတြင္း ရဟန္းျဖစ္လာၾကေသာ္လည္း ျဗဟၼဏက ရဟန္းျဖစ္လာသူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ဝါဒကို မစြန႔္ဘဲ သာသနာေတာ္အတြင္း သူတို႔ရဲ႕ဝါဒမ်ားကို မ်ိဳးေစ့ ခ်ေပးလုိက္ၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ သာသနာေတာ္အတြင္းမွာ ဖိုထုိးျခင္း, အင္းခ်ျခင္း, ဓာတ္႐ိုက္ျခင္း စေသာ တနၲရအရိပ္အေယာင္မ်ားဟာ ထင္ဟပ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္၊ သည္တႏၲရအရိပ္အေယာင္ထဲမွာ ပရိတ္လည္းပါသတဲ့ကြယ့္”

                        “ပရိတ္က တႏၲရက လာတာလားဘုရား၊ ပါဠိေတာ္က လာတာမဟုတ္ဘူးလား”

                        “ေအးကြယ့္-ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ဘုရားေဟာပရိတ္လည္း ရွိတယ္၊ တႏၲရကလာတဲ့ ပရိတ္လည္းရွိသကြယ့္”

                        “တႏၲရကလာတဲ့ ပရိတ္က ဘယ္လိုပရိတ္ပါလဲဘုရား” 

              

                        “ပရိတ္ႀကီး, ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးရဲ႕လား”

                        “မွန္ပါ၊ စလင္းမူ ပရိတ္ႀကီးနိႆယ ႏွာ ၁၅၁-မွာ အမႊမ္းဂါထာတို႔၌ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ- ပါေသာ ရတနပရိတ္, ေမတၱပရိတ္, ခႏၶပရိတ္, ေမာရပရိတ္, ဝ႗ပရိတ္, ဓဇဂၢပရိတ္, အာဋာနာဋိယပရိတ္, အဂၤုလိမာလပရိတ္ တို႔ကို ပရိတ္ႀကီး၊ ပရိတံၱမပါေသာ မဂၤလပရိတ္, ေဗာဇၩဂၤဂပရိတ္မ်ားကို ပရိတ္ငယ္ေခၚေၾကာင္း မွတ္သားဖူးပါတယ္ ဘုရား”

                        “ေအးကြယ့္ - အဲဒါလည္း ဗဟုသုတတစ္မ်ိဳးေပါ့၊ အမွန္က ပရိတ္ငယ္ဆိုတာ ပိဋကတ္ေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္မဟုတ္ဘူး၊ တႏၲရက်မး္မ်ားကလာတဲ့ အႏၲရာယ္ကင္းပရိတ္မ်ားျဖစ္တယ္ကြယ့္၊ သည္ပရိတ္ငယ္ေတြဟာ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆးက်မ္း အင္းက်မ္းမ်ားမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္၊  

ေတြ႔ဖူးသေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ -

                    ၁။ ေက်းမင္းပရိတ္၊ ၂။ ဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၃။ ေမ်ာက္ပင္းပရိတ္၊ ၄။ ႏြားမင္းပရိတ္၊ ၅။ႀကိဳးၾကာမင္းပရိတ္၊ ၆။ ျခေသၤ့မင္းပရိတ္၊ ၇။ဝက္မင္းပရိတ္၊ ၈။ ေျမေခြးမင္းပရိတ္၊ ၉။ ဒုတိယဝက္မင္းပရိတ္၊ ၁၀။ ယုန္မင္းပရိတ္၊ ၁၁။ သမင္မင္းပရိတ္၊ ၁၂။ ဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊ ၁၃။ ခိုမင္းပရိတ္၊ ၁၄။ ဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၁၅။ ပုစြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၆။ ဗ်ဂၣမင္းပရိတ္၊ ၁၇။ မဟိ ံသမင္းပရိတ္၊ ၁၈။ စြန္မင္းပရိတ္၊ ၁၉။ ရွဥ့္မင္းပရိတ္၊ ၂၀။ ဥၾသမင္းပရိတ္၊ ၂၁။ ဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၂၂။ ခါမင္းပရိတ္၊ ၂၃။ လနတ္သားပရိတ္၊ ၂၄။ ေနနတ္သားပရိတ္၊ ၂၅။ သိရသိၼပရိတ္၊ ၂၆။ ရွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္၊ ၂၇။ ပုတ္သင္မင္းပရိတ္၊ ၂၈။ မိေက်ာင္းမင္းပရိတ္၊ ၂၉။ ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၃၀။ က်ီးမင္းပရိတ္၊ ၃၁။ ၾကမင္းပရိတ္၊ ၃၂။ ျမင္းမင္းပရိတ္၊ ၃၃။ လမင္းပရိတ္၊ ၃၄။ ေနမင္းပရိတ္၊ ၃၅။ နဂါးမင္းပရိတ္၊ ၃၆။ ဒုတိယရွဥ္႔မင္းပရိတ္၊ ၃၇။ လိပ္မင္းပရိတ္၊ ၃၈။ ဆိတ္မင္းပရိတ္၊ ၃၉။ ဂဠဳန္မင္းပရိတ္၊  ၄၀။ ဒုတိယဆိတ္မင္းပရိတ္၊ ၄၁။ ဒုတိဟသၤာမင္းပရိတ္၊ ၄၂။ ဒုတိယဖ်ံမင္းပရိတ္၊ ၄၃။ ဒုတိယဆက္ရက္မင္းပရိတ္၊ ၄။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းပရိတ္၊ ၄၅။ လင္းတမင္းပရိတ္၊ ၄၆။ ဒုတိယပုတ္သင္မင္းပရိတ္၊ ၄၇။ ငံုးမင္းပရိတ္၊ ၄၈။ ဒုတိယရွင္ဥပဂုတ္ပရိတ္ရယ္လို႔ ပရိတ္ငယ္ ၄၈-မ်ိဳးေတြ႔ဖူးတယ္၊ တႏၲရကလာတဲ့ သည္ပရိတ္မ်ားဟာလည္း သူ႔ ေနရာႏွင့္သူ ေက်းဇူးျပဳတာေတြရွိပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သည္လို တႏၲရပရိတ္မ်ိဳးကိုေသာ္လည္း ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္”

                        “ဘယ္မွာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသလဲ ဘုရား”

                        “ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ ဘိကၡဳနီဝိဘင္း တိရစာၦနကထာ ၄၀၂-၄၀၃-မွာ အနာပတိၱ ေလခံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဓာရဏံ ပရိယာပုဏာတိ၊ ဂုတၱတၳာယ ပရိတၱံ ပရိယာပုဏာတိ လို႔ ခြင့္ျပဳထားသကြယ့္”

                        “အဓိပၸာယ္ အမိန္႔ရွိပါဦး ဘုရား”

                        “အဓိပၸာယ္က ဘိကၡဳနီမဟာ မဂ္ဖိုလ္မွဖီလာျဖစ္ေသာ အတတ္မ်ိဳးကို မသင္ၾကားရဘူး၊ မပု႔ိခ်ရဘူး၊  သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ္လည္းေကာင္း, အာဂံုေဆာင္ထားဖို႔ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေသာ္လည္းေကာင္း, ကိုယ္၌လံုၿခံဳဖို႔ ပရိတ္အရံအတား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေသာ္လည္းေကာင္း အာပတ္မသင့္ဘူးလို႔ ဆုိလုိတယ္”

                        “ပရိတ္အရံအတားဆုိတာက ပါဠိေတာ္ကလာတဲ့ ပရိတ္ႀကီးကို ဆုိလိုတာမဟုတ္ဘူးလားဘုရား”

                        “မဟုတ္ဘူးကြယ့္၊ ဒီေနရာမွာ ပရိတၱံဆိုတာကို အ႒ကထာက ‘ပရိတၱႏၱိယကၡာပရိတံၱ နာဂမ႑လာဒိေဘဒံ သဗၺမိၸ ဝ႗တိ’ လို႔ ဖြင့္တယ္၊ အဓိပၸာယ္က ပရတ္ဆိုတာ ေဘးဒဏ္အရံအတားပဲ၊ ေဘးဒဏ္ကိုျပဳတက္တဲ့ ဘီလူးသရဲတို႔ မလာႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ မႏၲန္မ်ိဳး၊ ေျမြနဂါးမ်ားမဝင္ႏို္င္ေအာင္ ဆီးတာျခင္းမ်ိဳးစတဲ့ ေဘးဒဏ္အရံအတားအမွန္သမွ်ကို ဒီေနရာမွာ ပရိတ္လို႔ ဆိုလိုတယ္ကြယ့္”

                        “မွန္ပါ- ဆက္ၿပီး အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဦးဘုရား

                        “ေဘးဒဏ္ အတားအဆီးအတြက္ ရြတ္ဖတ္တဲ့ ပရိတ္ဟာ ဂါထာ မႏၲရားမန္းမႈတ္တဲ့ ဇပၸနသေဘာမ်ိဳးသက္ဝင္လို႔ တႏၲရအတြင္းပါဝင္တယ္၊ တႏၲရမ်ိဳးဟာ သံသရာကလြတ္ေၾကာင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ သံသရာကလြတ္ေစႏိုင္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္တို႔ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ တိရစာၦနဝိဇၨာမ်ိဳးျဖစ္တယ္၊ သို႔ေသာ္ သည္ တိရစာၦနဝိဇၨာမ်ိဳးက က်န္းမာေရးကိုအေထာက္အပ့ံေပးတယ္၊ က်န္းမာေရးက မဂ္ဖိုလ္ကို အေထာက္အပံ့ေပးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဆင္အတက္, ျမင္းအတက္, ရထားအတက္, ေလးအတက္, အာတဗၺဏစတဲ့ မႏၲာန္အတက္မ်ားလို သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲဖို႔ သန္႔သန္႔မဟုတ္တဲ့အတြက္ အနာပတိၱဝါရမွာ ဘုရားရွင္က ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူထားတယ္” 

                        “အခုေျပာဆိုခဲ့တဲ့ စကားက ပရိတ္ဟာ တႏၲရမ်ိဳးျဖစ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား မရြတ္ေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ ေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္တယ္၊ အမွန္မွာ ပရိတ္ကို ရဟန္းေတာ္မ်ားရြတ္ဆိုေကာင္းတယ္၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ေဝသာလီျပည္မွာ ရတနသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို အရွင္အာနႏၵာရြတ္ဆိုခဲ့တာဟာ အလြန္ထင္ရွားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပရိတ္ရြတ္တာဟာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ပရိတ္ရြတ္ၿပီး ဥပသမၸဒကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္တာကေတာ့ မဆီေလ်ာ္ဘူးကြယ့္”

                        “ဘာေၾကာင့္ မဆီေလ်ာ္တာတုန္းဘုရား”

                        ဦးပဥၥင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ဥပသမၸကမၼဝါစာဆိုတာက -

                        (၁)        ဧဟိဘိကၡဴပသမၸဒါ             - ဧဟိဘိကၡဴရဟန္း၊

                        (၂)        သရဏဂမႏူပသမၸဒါ           - သရဏဂံုျဖင့္ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၃)        ၾသဝါဒပၸဋိဂၢႏူပသမၸဒါ          -  ၾသဝါဒခံယူ၍ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၄)        ပဥွာဗ်ာကရဏူပသမၸဒါ       - ျပႆနာကိုေျဖဆိုျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၅)        အ႒ဂ႐ုဓမၼပဋိဂၢဟဏူပသမၸဒါ           - ဂ႐ုဓံတရား ၈-ပါးကို ဝန္ခံျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၆)        ဒူေတႏူပသမၸဒါ                 - တမန္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၇)        အ႒ဝါစိကူပသမၸဒါ             - ကမၼဝါစာ ၈-ႀကိမ္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာရဟန္း၊

                        (၈)        ဉ တိၱစတုတၳကမၼဴပသမၸဒါ    - ဉ တ္လွ်င္ ၄-ႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ေသာ ဥပသမၸဒကမၼဝါစာျဖင့္

                                                                        ျဖစ္ေသာ ရဟန္း

ရယ္လို႔ ရွစ္မ်ိဳးရွိရာမွာ ရွစ္ေယာက္ေျမာက္ရဟန္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားရွင္ပညတ္ထားတဲ့ ကမၼဝါစာျဖစ္တယ္၊ သည္ကမၼဝါစာက ဥပသမၸဒကံေဆာင္ဖို႔ သက္သက္မွ်သာျဖစ္တယ္၊ အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဘယ္လိုမွ် မပတ္သက္ဘူး ဒါေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ကင္းႏွင့္ ဥပသမၸဒ ကမၼဝါစာဟာ မဆီေလ်ာ္ဘူးလို႔ ဆိုတာပဲကြယ့္”

                        “ႏို႔ - ေရွးဆရာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ၾကတာက ဘယ္လိုသေဘာလဲ ဘုရား”   

                        “ေရွးဆရာေတာ္မ်ားက သည္ကမၼဝါစာကို အႏၲရာယ္ကင္းရန္အတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး၊ အႏၲရာယ္ကင္းရန္အတြက္ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္ ပရိတ္ရြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပရိတ္နာ ဒါယကာမ်ား ဓမၼႆဝနကုသလိုလ္ျဖစ္ပြားၾကဖို႔ရည္ရြယ္ၿပီး ဥပသမၸဒ ကမၼဝါစာကို ဖတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္”

                        “ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာက ဘယ္လိုေပၚလာတာလဲ ဘုရား”

                        “တစ္ဆင့္စကားၾကားဖူးတာကေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေရာဂါကပ္ဆိုးႀကီး ဆိုက္ေရာက္လာသတဲ့၊ သည္ေရာဂါကပ္ဆိုးကင္းၿငိမ္းေအာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ပရိ္တ္အရံအတားနဲ႔ ကာကြယ္ၾကေပမယ့္ ေရာဂါကမရပ္ဘူးတဲ့ကြယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက အမိန္႔ေတာ္ျပန္ၿပီး ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္္မွ ေဘးဥပါဒ္အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းသြားသတဲ့၊ သည္အေရးအခင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္ေနာက္ဆရာေတာ္မ်ားက ေရာဂါေဝဒနာကို ျပဳတက္တဲ့ အမႏုႆေခၚၾကတဲ့ တေစၦသရဲမ်ားအနက္ ပရိတ္ေမတၱာႏွင့္ တားဆီးလို႔မရတဲ့ အမႏုႆမ်ားလည္းရွိတယ္၊ ေမတၱာကိုအေရးမထားတဲ့ အမႏုႆမ်ားလည္းရွိတယ္၊ ေမတၱာကို အေရးမထားတဲ့ အမႏုႆမ်ားကိုေတာ့ ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာႏွင့္ ႏွင္ထုတ္မွ ျဖစ္မွာပဲလို႔ သေဘာေပါက္လာၾကၿပီး ပရိတ္ရဲ႕အျခားမဲ့မွာ ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာကို ရြတ္လာၾကတယ္၊ ဒါေပသိ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ၿပီးေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ပဗၺဇနီယ ကမၼဝါစာကို အသံုးနည္းလာၾကၿပီး ပဗၺဇနီယ ကမၼဝါစာအစား အနႏၲရာယိက ကမၼဝါစာကို အသံုးမ်ားေနၾကတယ္ ကြယ့္”  

                        “ပဗၺဇနီယကမၼဝါစာေရာ, အနႏၲရာယိက ကမၼဝါစာေရာ ဘုရားပညတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား၊ ဘုရား မပညတ္ပါဘဲ ပညတ္သလို ကမၼဝါစာ အသစ္ဖတ္ရြတ္ၾကတာဟာ အျပစ္ျဖစ္မကုန္ဘူးလား ဘုရား”

                        “အႏၲရာယ္ကင္းအတြက္ တႏၲရပရိတ္မ်ိဳးေတာင္ ဘုရားရွင္ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူေသးတာ ကမၼဝါစာရြတ္ဖတ္႐ံုႏွင့္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္ပါဘူးကြယ့္”

                        “မွန္ပါ - အျပစ္မျဖစ္လွ်င္ အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ-ဆိုတဲ့ မဂၤလသုတ္ေတာ္အရ မဂၤလာအတြင္းမွာ ပါဝင္တဲ့အတြက္ ရြတ္ဖတ္သင့္တာေပ့ါဘုရား၊ သည္ပုစာၦေတာ့ ရွင္းပါၿပီ၊ ဒုတိယေမးခြန္းကို ေလွ်ာက္ထားခြင့္ ျပဳေတာ္မူပါဦး ဘုရား”

***ဆက္ရန္**

ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား - အမွတ္စဥ္(၁၈) - သာသနိကပစၥည္း

***ေကာက္ႏုတ္ခ်က္***

ႏိုင္ငံေတာ္ ၾသဝါဒါစရိယ၊ ျမန္မာစာၾသဝါဒါစရိယ

ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အတြဲ(၁) (စာမ်က္ႏွာ ၁၄၂-၁၄၉)မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။

ဤ အေမး-အေျဖ အား ကိုယ္တိုင္ျပန္လည္ေရးသား၍

ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ႏွင့္ တကြ

ဆရာ- အရွင္ေတဇာနႏၵ(Tay Ling) တို႔အား ျပန္လည္ေက်းဇူးျပဳပူေဇာ္အပ္ပါသည္။

(ကပိၸယ-ေမာင္ရဲ)

Thursda, August 30,2012        1:10 pm

https://www.facebook.com/yewin.tun.71 

http://kpymgye.blogspot.com/